DKK

W dniu 12.06.2025 odbyło się kolejne spotkanie członkiń DKK. Tym razem omawiane były wrażenia po przeczytaniu książki Nicka Bradleya pt. „Cztery pory roku w Japonii”.

Książka została przyjęta z dużym entuzjazmem. Wśród opinii pojawiały się takie określenia, jak „cudna książka”, „piękna opowieść” czy „przyjemna lektura”. Pomimo braku wartkiej akcji, wzajemne relacje i historie życia babci Ayako i jej wnuka Kyo, okazały się na tyle pasjonujące, że członkinie czytały ją z zapartym tchem. Naszym czytelniczkom bardzo przypadł do gustu temat wychowania i edukacji młodzieży, a zwłaszcza różnic kulturowych pod tym względem. Ta „inność” wszystkich zachwyciła. Panie urzekło również proste zdanie wypowiadane przy poznaniu nowej osoby: „Proszę traktuj mnie uprzejmie”, jako wyraz ogromnego szacunku do drugiego człowieka. Zwróciły także uwagę na surową dyscyplinę w wychowaniu dzieci oraz ogromną presję „bycia najlepszym” jaką się na nie nakłada.

 Było to ostatnie spotkanie przed przerwą wakacyjną. Życzymy członkiniom miłego wypoczynku, a na kolejną ciekawą dyskusję zapraszamy we wrześniu.

W dniu 06.05.2025 na kolejnym spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki przedmiotem rozmowy była powieść Przemysława Żarskiego pt. „Grzęzawisko”.

Członkinie przyznały, że skonstruowanie fabuły na dwóch planach czasowych sprawiło, że łatwo można było zgubić wątek. Pomimo to, uznano całą historię za niezwykle wciągającą i budzącą wiele emocji. Doceniono poruszenie przez autora ważnych i aktualnych również dziś tematów, jak np. przemoc rówieśnicza czy tuszowanie prawdy. Dyskutowano też o tym, jak wydarzenie sprzed lat wpłynęło na postępowanie głównej bohaterki w dorosłym życiu. Jak zawsze każda z pań wniosła ciekawe spostrzeżenia do dyskusji.

Czytelniczkom polecono kontynuację omawianej książki, w której wyjaśni się sprawa śmierci rodziców policjantki Oli.

W dniu 15.04.2025 na spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki Członkinie pochyliły się nad książką pt. „Chwile wieczności” autorstwa Kjersti Anfinnsen.

Ukazany w niej obraz starości Czytelniczki uznały został za bardzo przygnębiający. Ponad 90-letnia Birgitte mierzy się z samotnością, społecznym wykluczeniem, brakiem zdrowia, śmiercią rodziny, przyjaciół i zapomnieniem. Jednocześnie wciąż jest pełna marzeń, pragnie kochać i żyć pełnią życia. Ta pogoda ducha i niepoddawanie się bardzo zaimponowały Członkiniom.

Pomimo tak drastycznie ukazanego momentami schyłku życia, książka uznana została za wartą polecenia, zwłaszcza ludziom młodym, dla których starość wydaje się czymś odległym, wręcz nierealnym.

Nostalgiczny nastrój powieści został złagodzony przez składane sobie wielkanocnych życzeń oraz rozmowy o świątecznych przygotowaniach.

Na spotkaniu, które odbyło się 20.03.2025, dyskutowano o powieści autorstwa Magdaleny Majcher pt. „Dzień, w którym Cię poznałam”.

Panie zgodnie nazwały historię Mai „bardzo życiową”. Urzekło je również przesłanie płynące z książki: „lepiej przeżyć rok z kimś kogo się kocha, niż całe życie bez miłości”. To z kolei zainspirowało do dyskusji na temat powodów, dla których bohaterka wzięła ślub. Wielu spodobała się również postawa jej dziadka, który w młodości miał odwagę podjąć bardzo ważną, ale niezwykle trudną decyzję. Ponadto jedna z członkiń zwróciła uwagę na wątek dziejów Solidarności, uznając go za bardzo ciekawy i ubogacający fabułę.

Spotkanie, które miało miejsce w aurze nadchodzącej wiosny, przyniosło świeże spojrzenia na różne sprawy, a każda z członkiń wniosła do rozmowy wartościowe spostrzeżenia.

Podczas spotkania w dniu 20.02.2025 Członkinie Dyskusyjnego Klubu Książki rozmawiały o powieści Eweliny Dobosz pt. „Bądź tak po prostu”.

To historia dwojga ludzi, z których każdy niesie własny ciężar:  Oliwier choruje na stwardnienie rozsiane, natomiast Ania ukrywa bolesną rodzinną przeszłość. Jednak miłość, która ich połączyła była silniejsza od wszelkich trudności.

Panie zgodnie uznały książkę za niezmiernie przejmującą. Były pod wrażeniem realizmu wydarzeń, bardzo przypadło im do gustu to, że bohaterowie są nieidealni, ale przez to wiarygodni. Dyskutowano również o postawie pierwszej partnerki głównego bohatera, która nie poradziła sobie z brzemieniem jego choroby.

Kolejne spotkanie już w przyszłym miesiącu – na pewno przyniesie kolejną ciekawą wymianę literackich i życiowych przemyśleń.

Pierwszą w tym roku książką, o której rozmawiano w Dyskusyjnym Klubie Książki była powieść autorstwa Joanny Bator pt. „Ciemno, prawie noc”. Spotkanie miało miejsce 31.01.2025.

Kiedy w Wałbrzychu zaczynają znikać dzieci, dziennikarka Alicja Tabor, wraca do swojego rodzinnego miasta, by napisać reportaż o tych wydarzeniach. Jest to też dla niej okazja do rozwiązania wielu tajemnic z historii własnej rodziny i rozliczenia się z bolesną przeszłością. Co ciekawe, w 2019 roku na podstawie książki powstał film w gwiazdorskiej obsadzie.

Czytelniczki uznały książkę za niezwykle intrygującą, ale jednocześnie bardzo przygnębiającą. Jak przyznały, ogrom traumatycznych przeżyć bohaterów wpływał na nastrój podczas lektury. Zauważono też, że historyczne wydarzenia dotyczące Wałbrzycha i zamku Książ zostały bardzo dobrze opisane przez autorkę.

Jak zawsze spotkanie przyniosło wiele ciekawych spostrzeżeń i poszerzyło nasze horyzonty.

W dniu 03.12.2024, podczas ostatniego w tym roku kalendarzowym spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki rozmawiano o „Historii spisanej atramentem’ – dziele popularnego wśród Czytelników duetu pisarskiego – Marii Ulatowskiej i Jacka Skowrońskiego.

Opowieść o księdzu, który wybrał miłość do kobiety, wydarzyła się naprawdę, a autorka jest potomkinią głównych bohaterów. Historia wywołała u pań wiele emocji – zwłaszcza dotyczących charakteru Marii i Czesława. Podkreślały, że kobieta wykazała się naprawdę ogromnym zaufaniem do ukochanego, podporządkowując mu swoje życie. Tematyka książki skłoniła też do dyskusji na temat ówczesnego i współczesnego Kościoła.

Z całego serca pragniemy podziękować wszystkim Członkiniom za udział w naszych spotkaniach przez cały miniony rok. Wasza pasja do literatury, ciekawe spostrzeżenia oraz otwartość na różne punkty widzenia sprawiły, że każde spotkanie było niezwykle inspirujące i pełne wartościowych dyskusji.

W dniu 13.11.2024 członkinie Dyskusyjnego Klubu Książki odwiedziły naszą bibliotekę, by porozmawiać o zbiorze esejów Marcina Wichy pt. „Rzeczy, których nie wyrzuciłem”. Osią historii są przedmioty, które autor porządkuje po zmarłej matce.

Pozycja ta zatem idealnie wpisała się w listopadowy nastrój, kiedy to niedawno odwiedzaliśmy groby naszych bliskich, niejednokrotnie przywołując zachowane wspomnienia.

Książka każdego natchnęła do zadania sobie pytania: „Co stanie się z moimi rzeczami po śmierci?”. Skłoniła również do refleksji na temat dóbr materialnych. Członkinie zgodnie przyznały, że w dzisiejszych czasach gromadzimy zbyt wiele, często niepotrzebnych rzeczy, np. pamiątek z wakacji czy nienoszonych ubrań. Książka Marcina Wichy przypomniała nam, że w obliczu śmierci tracą one na wartości.